بچه ها را برای نماز صبح بلند می کرد. می خواند ای لاله ی خوابیده چو نرگس نگران خیز از خواب گران خواب گران خواب گران خیز. می گفت: اگه آیه ی آخر سوره کهف رو بخونین، هر ساعتی که بخواین بیدار می شین.
آمد بالای سرم، گفت: مگه آیه رو نخوندی ؟ گفتم: چرا؟
گفت:پس چرا دیر بلند شدی ؟ درست موقع اذان بود. گفتم: نیت کرده بودم سر اذان بیدار بشم که شدم. خندید. گفت: مرد مؤمن، این رو گفتم برای نماز شب بلند شین. گفتم: حاجی ما خوابمون سنگینه. اگر بخواهیم برای نماز شب بلندبشیم، باید کل سوره ی کهف رو بخونیم، نه آیه ی آخرش رو.
منبع:یادگاران،جلد۱۲ کتاب شهید بروجردی، ص۴۸
🌷نثارارواحمطهراماموشهداصلوات🌷
