پاسدار شهید رضا قانع اولین اولاد خانواده ی کشاورز و متدین که در سن هشت سالگی روزه می گرفت و از دوازده سالگی موذن مسجد امام حسین علیه السلام بود و اوقات فراغت خود را کتبی که از قم برایش می فرستادند می گذراند ضمن این که در مدرسه دانش آموزی ممتاز و موفق بود مقارن پیروزی انقلاب اسلامی این عاشق اسلام و انقلاب به عضویت کمیته انقلاب درآمد. عشق و علاقه به پاسداری از انقلاب رضارا چنان به خود مشغول کرده بودکه هفته به هفته به خانه نمی رفت و در جواب درخواست مادرش برای دیدار بیشتر طنز زیبایی می گفت در دعای کمیل عبارت راضیا قانعا را که شبیه نام و نام و خانوادگی من است بخوان تا دلت برای من تنگ نشود. در سال ۵۹ در اولین روزهای جنگ به مقابله با دشمن شتافت و در دارخونین مستقر شد در اولین مرخصی از جبهه بسیار اندوهگین و ناراحت از کارشکنی های بنی صدر و اعمال او بود و تمام آنها را طی نوار کاست افشا کرده وقتی همه پاسداران در سپاه شهرضا تجمع کرده بودند برای آنها با شهامت تمام پخش میکرد. خوشبختانه این اندوه زیاد طول نکشید و در اعزام بعدی با نامه ای عزل بین صدر را از فرماندهی کل قوا و موفقیت رزمندگان در عملیات فرمانده کل قوا خمینی روح خدا را که درست ۵/۲ ساعت بعد از عزل او انجام شده بود به خانواده اش تبریک گفت شهید قانع عاشق جبهه بود و تا زمان شهادت جز چند مرخصی کوتاه بقیه اش را در جبهه گذشت او حتی دیپلم خود را با وجود استعداد سرشار نگرفت و می گفت مبارزه واجب تر است در اوقات تنهایی در شبهای تار سنگر به خالص کردن خویش تصفیه باطن و تزکیه نفس می پرداخت و این باعث می شد که ارتباط او روز به روز و لحظه به لحظه با فرمانده اصلی جبهه ها حضرت صاحب العصر (عج) زیادتر شود و در مسابقات تیراندازی نیروهای مسلح در سطح استان اصفهان نفر اول و در سطح کشور نفر چهارم را کسب کرد و لوح سپاس و سکه بهار آزادی از فرمانده کل قوا حضرت امام گرفته بود ولی هرگز آنرا مطرح نکرد و حتی خانواده اش نمی دانستند در جبهه ها به او افتخار سرداری نائل آمده و فرماندهی می کند و بعد ازشهادت به مقام رفیع او واقف وآگاه شدند.
در عملیات فتح المبین این سرباز امام زمان (عج) در حالیکه لباس مورد علاقه اش ( لباس سبز سیاه را به تن داشت و زیرآن بردیمانی ( کفن ) پوشیده بود همانطور که قبلا خودش از قول مولایش صاحب الزمان (ع) خبر داده بود خلعت فاخر شهادت پوشید و در تاریخ ۰۴/۰۱/۶۱ و در حالیکه گل های طبیعت دراول بهار در حال شکفتن بود این بلبل عاشق گلهای بهشت را می بویید به رضوان الله رسیده بود.
وصیت نامه شهید
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام بر محمد وآل محمد
خدایا در درشتی در نزدیکی کربلای حسین جائی که کربلای ایران وصل به کربلای حسین شده در دره های خشک بی آب، جائی که شاهدی که هر دفعه از ته دل آهی می کشم می گویم یا حسین چون در این بیابان خشک یادم را به کربلای حسین انداخته. خدایا جائی در حال نوشتن وصیت نامه ام هستم که هر لحظه مرگ را احساس می کنم اما با مشاهده هر لحظه لرزه بر اندام ضعیف و ناتوانم می افتد اگر کشته شوم اما با اخلاصاز این دنیا نرفتم در آخرت حضور پیغمبر چه بگویم خدایا از تو عاجزانه می خواهم که مرا پاک کنی از هر عیب و گناهی و مرا با چهره و قلبی سفید شده نور ایمان به پیغمبرت معرفی گردانی. خدایا برای اینکه همیشه به یاد تو باشم و تو هم از گناهان من بگذری اکثر شبها را برای امام زمان به دعا می نشینم امیدوارم که همه اینها را از ما قبول کرده باشی. خدایا به خاطر نام اعظمت و قرآنت که همیشه در قلبها حفظ باشد سعی کردم که تا آنجائی که توانستم از آیه عزیز قرآن کریمت که می گوید (برای مقابله با دشمن آنچه در توان دارید آماده سازید یا آنجا که میگویی ای کسانی که ایمان آورده اید برگیرید سلاح را دسته دسته یا همه با هم ) پاسداری کرده اید و به فرمانده امام عزیزم در یک دست قرآن و در دست دیگرم سلاح گرفتم و امیدوارم آگاهانه و با شجاعت از اسلام عزیز دفاع کنم و تا خوب مرا پاک نکرده ای و از دست من راضی نشده ای این سلاح و قرآن را از دست من بر زمین نیندازی.
پدر و مادر عزیزم از شما می خواهم که مرا با لباس خونینم درمزار شهدای شهرضا به خاک بسپارید به یکی از برادران سپاه بگویید جلوی تابوت من یک دست قران و دست دیگر سلاح بگیرید تا دشمن و آنهائیکه از صبح تا شام برای مادیات کار می کنند بدانند وببینند که ما با دو چیز که در دست داشتیم به جنگ رفتیم.
