معبر سایبری بیت الشهدا

‏با درود و سلام بى‌کران بر پیشگاه مقدس ولى عصر، امام زمان و با آرزوى سلامتى و طول عمر رهبر کبیر انقلاب و همچنین با آرزوى پیروزى اسلام بر کفر، در جبهه‌هاى حق علیه باطل، وصیت نامه‌ام را آغاز مى‌کنم: پــدر و مــادر محترم ســلام علیکم. 

امیدوارم هم اکنون که وصیت نامه‌ام را برایتان مى‌خوانند، هیچ گونه اندوه و ناراحتى، در دل نداشته باشید، چرا که انسان به دنیا مى‌آید و باید از دنیا برود، حال چه زود و چه دیر و شما هم باید با قلبى مطمئن و آرامشى عظیم این مطلب را گوش دهید. البته من کوچکتر از آنم که بخواهم شما را به آرامش و صبر دعوت کنم، چرا که شما، خودتان این مطالب را از من بهتر می‌دانید، ولى بنا به وظیفه مطالبى را خدمتتان عرض مى‌کنم: پدر و مادر محترم، نمى‌خواهم بگویم که برایم گریه نکنید و در خود نگه دارید، خیر چنین نمى‌گویم. پدر و مادر محترم، اگر دلتان پر شد گریه کنید، ولى یکى از مــــراحل ایمان یقین این است کــــه اگر فـــرزند یا برادر یا خواهرى از دنیا رفت، انسان از این مسئله اندوهناک نشود، چرا که اگر درست فکر کنید، دلیلى براى اندوه خود نمى‌بینید. همانطورى که گفتم انسان به دنیا مى‌آید و روزى هم از دنیا خواهد رفت و در این هیچ شکى نیست و مرگ هیچگاه انسان را خبر نمى‌کند، ولى حال انسان زود مى‌میرد یا دیر مى‌میرد، اگر زود مرد، گناهانش کمتر و اگر دیر مرد، عبادتش بیشتر. البته این قانون فقط در انسانهایى است که، عمر خود را سعى مى‌کنند که به عبادت و کارهاى خوب بگذرانند. دوم آنکه مگر انسان چه مى‌شود؟ آیا واقعا مى‌میرد؟ حتما خواهید گفت خیر، ولى این خیر شما زمانى صحت پیدا مى‌کند که انسان در برابر این مصیبتها صبور باشد. پدر و مادر محترم، عوض عزادارى و گریه و بى‌صبرى، برایم دعا کنید و از خداوند طلب عفو و بخشش بخواهید و از همه مهمتر حلالم کنید. پدر و مادر محترم، مى‌دانم که رفتارم در برابر شما، رفتار درستى نداشتم، مى‌دانم که خیلى از سخنــان بجا و خوبتان را نادیده و بى‌توجه گرفتم، ولى با این وضع، از شما پدر و مادر مهربان حلالیت مى‌طلبم. و همچنین از برادرم و خواهرانم و پسر خاله‌ها و دائى‌ها و عموها و کلیه اقوام به خصوص پسر خاله‌هایم سعید، حمزه و على آقا، ازشان مى‌خواهم که اگر خلافى از من سر زده حلالم کنند. و حال چند تذکر خدمت خواهران و برادرم: برادر و خواهر محترم، اگر مى‌خواهید در دنیا و آخرت خوشبخت شوید، دل از دنیا برکنید، البته بعضى فکر مى‌کنند که خوشبختى در دنیا یعنى زندگى راحت، یعنى زندگى بدون دردسرى که یک همسر خوب، منزل خوب و یا شغل خوب است در حالى که اینان در اشتباهند، چرا که کســــــانى بودند کـــه داراى همســــر خـــوب، فرزندان زیاد و غیره بودند، ولى همیشه همــــراه با ناراحتى بودند، چـــرا که اینان در خدمت دنیا بودند. خواهر و برادر، روایت است که مضمون روایت این است که خداوند وقتى دنیا را خلق کرد، خطاب به دنیا فرمود: (هر کس در خدمت تو بود، او را عاقبتش را خوار و ذلیل و بدبخت‌کن و هر کس از تو دورى جست در خدمت او باشد) ‎ ‏و مسئله دیگر این است که هیچگاه به این مردم امیدوار نباشید، حتى به همان دوست صمیمیتان امیدوار نباشید، البته نمى‌خواهم بگویم که دوستى و مهربانى نکنید، مى‌خواهم بگویم که امیدوار نباشید، حتى من را هم که برادرتان هستم، حداکثر که به فکرم باشید یک سال است بعد از آن دیگر شما به فکر زندگى خود خواهید بود. همانطورى که دیگران مردند و ما بعد از سالهاى سال آنها را هم از یاد بردیم. پس بنابراین از مردم و دوستان چشم بپوشید و عوض محبت بیش از حد به یکدیگر، وقتتان را صرف دوستى خدا بکنید، زیرا تنها کسى همیشه دوست و فریادرس انسان است، خدا است. پس سعى کنیم اعمالمان را خالص براى او کنیم. مسئله دیگر نماز شب است. برادر و خواهر، تنها راه نجات همین شب زنده دارى‌ها و نماز شب خواندن‌هاست، کمى بیشتر تحقیق کنید، زیرا هنوز که هنوز است به عظمت نماز شب پى‌نبردیم، سعى کنیم که انشاء الله حتى براى یک شب هم ترک نشود. مسئله دیگر که خیلى مهم است، مسئله انقلاب، دولت و جنگ است. برادر و خواهر، متاسفانه ما هنوز انقلابمان را درک نکردیم، زیرا اگر درک مى‌کردیم، با تمام وجودمان حفاظت مى‌کردیم، البته هم اکنون هم مى‌کنیم، ولى مواظب باشیم که در بین راه خداى نخواسته برنگردیم و به پیام شهدایمان که گفتند: ما براى خدا جانمان که عزیزترین هدیه انسان است دادیم، شما هم به خاطر خدا صبر کنید و لبیک گویم با کسانى که دنبال فرصتند تا عیب یا ایراد و اشکالى از انقلاب ببینند و همان را، همه جا پرکنند به مخالفت برخیزند، چرا که اینان پیام شهداء را از یاد برده‌اند و نمى‌توانند انقلاب اسلامى را تحمل کنند. به امید روزى که پرچم اسلام به دست آقا امام زمان، در سرتاسر جهان به اهتزاز درآید. و در ضمن جسد مرا در شهر قوچان دفن کنید و سعى کنید آن خرجى را که براى مراسمى که رسم مى‌باشد باید خرج شود، آن خرج را به فقرا و جبهه‌ها و جنگ‌زده‌ها صرف کنید و مراسم هم، باید بسیار ساده باشد و اینطور نباشد که براى هفتم یک مجلس برپا کنید، باشام و چقدر خرج یا سالگرد و غیره. البته یک مجلس اگر خواستید برپا بکنید، ولى راضى نیستم شام و خرجهاى اضافى صرف شود و عوض این خرجها را و همان شامى را که مى‌خواهید به یک عده سیر بدهید، آن خرجها را صرف انسانهاى محتاج و گرسنه کنید. و در ضمن براى من 15 الى 20 روز نماز قضا بخوانید، زیرا براى احتیاط و حتما بخوانید و یک روز کفاره روزه بر گردن دارم و 5 روز هم روزه قضا بر‌ گردن دارم. در حالى که یک سال گذشته و یک روز هم فقط روزه قضا دارم. در ضمن بر روى کفنم دعاى جوشن کبیر نوشته شود و حتما هم نوشته شود . خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدى، خمینى را نگهدار والسلام.